Wycieczka - Wieża Rycerska Siedlęcin

Zaraz po pierwszym śniadaniu, wszystkie dzieci – zarówno te starsze jak i te najmniejsze – podekscytowane czekającymi je wrażeniami,  pomaszerowały za swoimi wychowawcami do szatni, żeby przygotować się do wycieczki. Wszyscy przebrani? Więc idziemy!

Autokar już podstawiony. Kierowca tylko czeka, aż przedszkolaki jeden za drugim wejdą do środka! Zajmujemy swoje miejsca i ruszamy. Nasz dzisiejszy cel to Wieża Rycerska w Siedlęcinie. Tę miejscowość od naszego przedszkola dzieli jedynie kilkanaście kilometrów, więc przejażdżka nie jest długa. Jest za to bardzo przyjemna. Powoli zaczyna nas oplatać nastrój epoki średniowiecznej...

Docieramy do Wieży. Jak na zawołanie do autobusu podbiegają psy. Są nastawione bardzo przyjacielsko, ale wolimy trzymać je z daleka od naszych podopiecznych. Zaraz za psami pojawia się siedmioletni Krzyś – tubylec. Radośnie biega i skacze po całym terenie wieży wraz z psami, kotami i kurami. Malowniczy obrazek... Tuptusie też chętnie pobiegałyby razem z Krzysiem, jednak wiedzą, że nie po to przyjechały. Powściągliwość dzieci została szybko nagrodzona. Z wnętrza średniowiecznej budowli wychodzi szlachcianka – Pani Agnieszka – w pięknej pomarańczowej sukni. Zaprasza nas do środka i rozpoczynamy zwiedzanie. Już w progu napotykamy studentów archeologii, którzy poszukują... no właśnie czego? Co bardziej przedsiębiorcze dzieci od razu się domyślają! ZŁOTA! Co by nam przyszło z rozwiania ich marzeń o skrzyni pełnej skarbów? W końcu są wakacje!

Ale przejdźmy do sedna naszej wycieczki: Wieża Rycerska w Siedlęcinie to najwspanialsza, najlepiej zachowana budowla tego typu w Polsce i jedna z najciekawszych w tej części Europy.

Zwiedziliśmy tę niesamowitą budowlę niemal od samych fundamentów. Miejscami było wilgotno, tu i ówdzie powiało chłodem ale warto było! Wniebowzięte dzieciaki, pojedynczo sprowadzane po stromych schodach dotarły do podziemi. Tu trochę rozczarowane dowiedziały się, że to nie sala tortur, a najzwyklejsza w świecie (w średniowiecznym świecie) łaźnia. Oglądamy pomieszczenia gospodarczo-usługowe i mieszkalne. Dowiadujemy się ciekawych faktów o mieszkańcach wieży: ich życiu i pracy. Dużym zainteresowaniem i chyba jeszcze większym rozbawieniem cieszyła się średniowieczna toaleta. Dzieci wprost nie mogły uwierzyć w funkcjonowanie takiej machiny.

Dalej, wyżej wycieczko! Jeszcze więcej schodów! Dzielne przedszkolaki radzą sobie z nimi doskonale. Wspólnie oglądamy niezwykłe malowidła zdobiące trzecie piętro wieży, jednocześnie słuchamy legendy o sir Lancelocie z Jeziorna i Rycerzach okrągłego Stołu. Legenda jest tym ciekawsza, że Pani Agnieszka opowiada nam ją w półmroku. Akurat tego dnia zabrakło prądu. Nam to jednak nic a nic nie przeszkadza. Dodaje wręcz uroku średniowiecznej budowli. Po wysłuchaniu legendy następuje ważny moment w życiu naszych pociech. Dziś każdy chłopiec zostanie pasowany na rycerza, a dziewczynka na damę dworu. Dumne, poważne i trochę zestresowane dzieci klękają przed szlachcianką Agnieszką. Powstają już jako damy i rycerze.

Na tym nie koniec atrakcji. Przed nami kolejne schody. A na ich końcu obszerna sala i jeszcze jedne schody. Tym razem ostatnie – te prowadzą na sam szczyt. Dzielimy się więc na kilka grup: część zwiedza górny poziom, część zostaje na dole.

Z okien dachowych możemy podziwiać piękną panoramę Siedlęcina, natomiast będąc na niższym piętrze bawimy się w średniowiecznych rycerzy.

W naszych żołądkach zaczyna burczeć. Pokonujemy więc serpentynę schodów i docieramy na dziedziniec. Tam na stolikach już czeka na nas drugie śniadanie. Po posiłku żegnamy się z Krzysiem, Panią Agnieszką, psami, kotami i kurami i zasiadamy na naszych miejscach w autobusie. Nieco zmęczeni, ale za to bardzo zadowoleni wracamy do przedszkola.

Wycieczka była ciekawą lekcją historii, która zainteresowała nie tylko starsze dzieci ale też i najmłodsze przedszkolaki.